Kohet e fundit po merrem me nje cikel pikturash te permasave te vogla (telajo, 30 x 24 cm), gje qe ka ndryshuar disi procesin e punes dhe te perceptimit te vete objektit te krijuar artistik. Jam nga ata piktore qe adhuroj permasat monumentale per t'u shprehur nepermjet artit. Me frymezojne dhe me bejne te ndihem mire permes aktit te krijimit. Gjithnje shihja me cudi dhe habi artistet qe operonin ne kuadrate te permasave te vogla .
Angazhimi, si edhe obligimet e mia mbi pjesemarrjen ne ekspoziten e ardhshme , me detyruan ne nje fare forme te konkludoj permes ketyre limiteve te kufizuara, dhe te perpiqem te them mendimin tim brenda tyre. Ajo qe ve re tashme kur disa pune kane marre jete, eshte pikerisht fakti se nepermjet ketij procesi -nepermjet te punuarit ne telajo te permasave te vogla- ajo c'ka je i detyruar te besh eshte te rrokesh esencialen. Te heqesh ujerat e teperta, dhe te ngjizesh ne kanavace vec nevojen qe te shtyu te krijosh vepren ne fjale. T'u shmangesh rrugeve paralele, dhe sorrollatjeve dekorative, qe mund te shoqeronin te njejtet heronj, ne nje kuader te permasave te medha. Te perpiqesh te sintetizosh nevojat , deshirat, mendimet, dhe ndjesite e tua, per sa kohe shprehesh ne keto rrethana...
Per sa i perket tematikes, hulumtimi i erotikes vazhdon te jete tema ime e preferuar...
Toni Milaqi "The Fucking Days" (acrylic on canvas, 30x24 cm, 2008)