Emigracioni gjithnje, e sot me teper se kurre, ka qene dhe eshte nje fenomen teper i mprehte i shoqerise globale, por edhe i atyre periferike. Nje plage sociale, e cila permban ne vetvete potenciale teper te medha kontradiktash politike, ekonomike, morale, fetare e njerezore. Eshte e veshtire te lindesh diku dhe per shkak te nje sere faktoresh te ndryshem te jesh i detyruar te braktisesh vendin tend, ne shprese te nje jete me te mire, ne kerkim te tokes se premtuar. Dhe pikerisht ne momentin kur le pas dheun ku erdhe ne jete, ne momentin kur ndjen se graviteti me token ame zbehet, dhe se rrenjet solide qe te ushqenin fillojne te keputen nje nga nje, atehere ti si njeri ke humbur -dashje pa dashje- prej ekzistences tende lidhjen tokesore. Provon dyzimin emotiv, duke u kthyer ne nje krijese te ajert. Pa gravitet, pa peshe rendese, anashkalues, nje pluskues i realiteteve shteterore dhe nacionale, i huaj per to dhe shpeshhere i padeshirueshem ...